Zanim uzyskamy protokół badań i sprawdzeń kominów, musimy je poddać dokładnemu oglądowi i ocenie specjalisty.
Aby nakreślić wymagania odbiorowe dla systemów kominowych, należy przede wszystkim zdefiniować pojęcie komina. Zgodnie z Normą PN EN 1443:2004, komin to droga przenoszenia spalin (komin spalinowy) lub droga przenoszenia powietrza zużytego (komin wentylacyjny). Obudową komina nazywamy natomiast konstrukcję, będącą integralną częścią obiektu ewentualnie konstrukcję wolnostojącą, betonową, murowaną bądź metalową, która zawiera jeden lub kilka pionowych przewodów. Zgodnie z Normą, dopuszczalne jest również użytkowanie przewodów kominowych ze sztucznych tworzyw. Producent zobowiązany jest wówczas do określenia odporności ogniowej tworzywa.
Istotnym etapem przy określaniu wymagań odbiorowych systemów kominowych powinno być zapoznanie się z klasyfikacją typów kominów.
Ze względu na charakter pracy kominy dzielimy na:
- komin w trybie pracy suchym: komin palenisk na paliwo stałe, gdzie temperatura spalin jest wyższa niż 160°C
- komin w trybie pracy mokrym: komin niskotemperaturowych, gazowych kotłów CO, kotłów kondensacyjnych
- komin działający w nadciśnieniu: ciśnienie we wnętrzu komina jest wyższe od ciśnienia na zewnątrz
- komin działający w podciśnieniu: ciśnienie we wnętrzu komina jest niższe od ciśnienia na zewnątrz
Ze względu na funkcję kominy dzielimy na:
– wentylacyjne: ich zadaniem jest dostarczanie powietrza niezbędnego w procesie spalania, a także wymiana powietrza w budynku
– spalinowe: odprowadzają spaliny z palenisk gazowych
– dymowe: odprowadzają spaliny z palenisk opalanych paliwem stałym
Ze względu na konstrukcję obudowy kominy dzielimy na:
- wewnętrzne
- zewnętrzne
- jednowarstwowe: kominy o jednorodnej ścianie przewodu
- wielowarstwowe: ściana przewodu ma kilka warstw
Do kluczowych funkcji systemów kominowych możemy zaliczyć przede wszystkim: wymianę powietrza i dostarczanie powietrza niezbędnego w procesie spalania, a także odprowadzanie spalin do atmosfery. Komin winien zapewniać odpowiedni ciąg kominowy. W przypadku kominów: dymowego i spalinowego, właściwa długość komina określona jest przez dystans od paleniska do jego wylotu. Jeśli chodzi o komin wentylacyjny, to długość określona jest przez dystans od punktu włączenia wentylacji do wylotu.
Wymagania dla przewodów wentylacyjnych:
– jeżeli urządzenia grzewcze pobierają powietrze do spalania z wnętrza budynku, należy zainstalować wentylację nawiewną w pomieszczeniu, w którym urządzenia te się znajdują
– nie należy zamykać czy zasłaniać otworów wentylacyjnych
– należy tak usytuować wyloty przewodów wywiewnych, aby dym wydobywający się z kotłowni nie przedostawał się do pozostałych pomieszczeń
– wentylacja z innych pomieszczeń nie może być podłączana do wentylacji z kotłowni
– otwory wywiewne winny być umiejscowione blisko stropu, a ich pole przekroju nie może być mniejsze niż 14 x 14 cm netto
– należy zachować dostęp do oczyszczania przewodu z zanieczyszczeń
Wymagania konstrukcyjne dla systemów kominowych:
– przekrój przewodów spalinowych i dymowych musi być odpowiedni do obciążenia cieplnego, które pochodzi od urządzeń grzewczych
– niedopuszczalne jest stosowanie przewodów zbiorczych z przykanalikami, dopuszcza się natomiast stosowanie systemów powietrzno – spalinowych, dostosowanych do pracy z urządzeniami mającymi zamkniętą komorę spalania
– kominy do użytku sezonowego powinny zostać zabezpieczone przed zagnieżdżaniem się ptaków przy pomocy siatki
– wewnętrzna powierzchnia komina powinna być gładka
– konstrukcja komina powinna umożliwiać okresowe czyszczenie i kontrolę
– gdy funkcja komina ma zostać zmieniona, jego przekrój musi zostać dostosowany do tej zmiany
– niedopuszczalne jest odprowadzanie spalin z urządzeń na paliwa płynne lub stałe przez ścianę budynku
– wymagania dotyczące materiałów konstrukcyjnych:
1. materiały niepalne, o odporności ogniowej minimum 60 minut
2. powinny zapewniać szczelność komina, a także być dopuszczone do użycia w budownictwie
3. jeśli chodzi o przewody spalinowe, ich powierzchnia wewnętrzna powinna być gładka i odporna na działanie produktów spalania
Wymagania dla wszystkich rodzajów kominów:
– zabronione jest instalowanie na kominie i jego ścianie urządzeń sanitarnych i technicznych, które nie są częścią jego wyposażenia
– zabronione jest instalowanie komina na urządzeniu grzewczym, z pionowym odprowadzaniem spalin
– kominy mające przewody o przekroju większym niż 0,075 m² winny być wydzielone z konstrukcji obiektu
– istnieje konieczność izolacji termicznej kominów znajdujących się na zewnątrz obiektu lub w jego zewnętrznej ścianie
– dopuszczalne jest odchylenie komina od pionu maksimum o 30°, na odcinku maksymalnym 2 metrów
– komin powinien być prowadzony od fundamentu w stronę wylotu i ponad dachem w sposób ciągły
– połączenia części składowych komina muszą być szczelne
– niedopuszczalne jest łączenie elementów komina w stropach
– komin powinien składać się z następujących elementów:
1. otwór wyczystny znajdujący się ponad dnem komina lub ponad podłączeniem czopucha; otwór ten winien być zamknięty, a jego zamknięcie – wykonane z niepalnego materiału
2. otwory rewizyjne wykonane w skosach komina
3. zbiornik zanieczyszczeń umiejscowiony w stopie komina
Umiejscowienie wylotów kominów:
Powinny być one wyprowadzone ponad dachem na następującą wysokość:
– w przypadku dachów płaskich z kątem nachylenia połaci nie większym niż 12° oraz przy dachach stromych z kątem nachylenia ponad 12°, mających łatwopalne pokrycie – minimum 0,60 m od poziomu kalenicy
– w przypadku dachów stromych z kątem nachylenia połaci większym niż 12°, mających niepalne pokrycie – wyloty przewodów powinny być umiejscowione minimum 0,30 m od dachu i w odległości w kierunku poziomym od powierzchni dachu minimum 1 m
– jeżeli na dachu znajduje się nadbudówka, wylot komina winien być umiejscowiony powyżej nadbudówki
Jeżeli komin jest umiejscowiony obok przeszkody lub w przypadku dachów wgłębionych, wylot komina winien się znajdować:
– minimum 0,30 m górnej wyższej krawędzi przeszkody – jeżeli komin umiejscowiony jest mniej niż 1,5 m od przeszkody
– minimum w poziomie górnej krawędzi przeszkody – jeżeli komin umiejscowiony jest więcej niż 1,5 do 3 m od przeszkody
– nad płaszczyzną przeprowadzoną pod kątem 12° w dół od wysokości przeszkody – jeżeli komin umiejscowiony jest od 3 do 10 m od przeszkody
Odbiór przewodów kominowych:
Odbiór formalny:
– weryfikacja zgodności realizacji instalacji z jej projektem
– weryfikacja oznakowania komina, co ułatwi nam zidentyfikowanie producenta oraz odpowiednie zaklasyfikowanie komina
– weryfikacja poprawności użytych materiałów, aktualności atestów oraz aprobat technicznych
Odbiór fizyczny – badanie przewodów kominowych, a więc weryfikacja:
– drożności przewodów
– prawidłowości ich przeprowadzenia
– ich kierunku
– wielkości ich przekrojów
– stanu ich powierzchni
– ich wlotów i wylotów
– grubości przegród
– łączeń poszczególnych części
– wyposażenia otworów
– poprawności ciągu
Na podstawie powyższych badań sporządzany jest protokół odbioru. Jest on dołączany do dziennika budowy i stanowi dokument kwalifikujący budynek do użytkowania. Wówczas możemy uznać odbiór kominiarski za ukończony.
Sprzęt:
Badania tego typu przeprowadzane są przy użyciu specjalistycznego sprzętu. Aby zweryfikować szczelność przewodu, wykorzystuje się tradycyjnie świecę dymną albo nowocześniejsze metody. Dla sprawdzenia wielkości i poprawności ciągu stosuje się anemometr skrzydełkowy, natomiast kiedy przeprowadzamy inspekcję wewnętrznej powierzchni obudowy przewodu, musimy użyć inspekcyjnej kamery kominowej.
